Δεύτερο ρεύμα φεμινισμού 1970 και μετά...

Γαλλία: Η Simone de Beauvoir και το δεύτερο φύλο.

Ιφιγένεια Κωβαίου, Κοινωνιολόγος
Επιβλέπουσα καθηγήτρια: κα Μάσχα Ευχάρις

Θεμέλιος λίθος της ανάπτυξης του σύγχρονου φεμινισμού υπήρξε η ανάλυση της  Simone de Beauvoir στο έργο της «το δεύτερο φύλο» (Le deuxieme sexe 1949). Πρωταρχικός της στόχος, ήταν να εξετάσει το ρόλο της γυναίκας από διαφορετικές σκοπιές (βιολογικά, ψυχολογικά, ιστορικό υλισμό). Υποστήριξε ότι η ελευθερία μιας γυναίκας εμποδίζεται από ολόκληρη τη διαδικασία με την οποία κατασκευάζεται η θηλυκότητα στην κοινωνία και  δε θεωρεί σοβαρό εμπόδιο τη βιολογία της ή ακόμα την οικονομική της κατάσταση.

Πιο συγκεκριμένα, η γυναίκα εξαιτίας του ότι είναι σε θέση να εγκυμονεί, να γεννά και να έχει έμμηνος ρήση έχανε την ικανότητά της για εργασία με αποτέλεσμα να εξαρτάται από τον άνδρα για να μπορεί να ζει (προστασία και παροχή αγαθών) με αντίκτυπο, να υποτάσσεται στο σύζυγό της (Bryson 2004: 204-207). 

Το ογκώδες δεύτερο φύλο προκάλεσε εχθρότητα, θεωρήθηκε σκανδαλώδες αλλά από την άλλη πλευρά αποτέλεσε πηγή έμπνευσης και υποστήριξης. Η Simone de Beauvoir  επικρίθηκε σε μεγάλο βαθμό γιατί δεν κατόρθωσε να αναγνωρίσει τα πατριαρχικά θεμέλια των ήδη υπαρχόντων συστημάτων γνώσης (ό.π.: 208-209). Ωστόσο παρά την πνευματική φήμη της, δεν υπάρχει καθολική ομοφωνία από τον ισχυρισμό της Toril Moi ότι παρά της αδυναμίες της ήταν η «μεγαλύτερη φεμινίστρια και θεωρητικός του 20^ου αιώνα (Moi 1994: 3). 

Η περίφημη φράση της «δεν γεννιέσαι γυναίκα, γίνεσαι» δεν αποτελεί μια κοινοτυπία αντίθετα είναι ένα βασικό σημείο αναφοράς για ζητήματα που αφορούν και απασχολούν διαχρονικά και τις σημερινές φεμινίστριες (Bryson 2004: 217).

[1] Bryson, V., (2004). Φεμινιστική πολιτική θεωρία. Αθήνα, Μεταίχμιο.

[2] Moi, T., (1994). Simone de Beauvoir: The Making of an intellectual woman. Oxford: Blackwell.